Shilapatra शिलापत्र - खबरको स्थायी ठेगाना

AIP

AIP

Medhavi

Medhavi

डा. गितु गैरे

डा. गितु गैरे

एउटा बीभत्स घटना

एउटा बीभत्स घटना जीवन यस्तै आकस्मिकताहरूमा सुन्दर छ । त्यस कारण जुकालाई छाला खुइल्याएर भगाउन हतार पनि गरेकी छैन । खाओस् न रगत र पसिना । १ कात्तिक, २०८२

बालापन र पहाड

बालापन र पहाड दूध पोखेपछि मेरी ‌आमाले मलाई खुब गाली गरिन् । सजायमा पोखिएको काँचो दूध सबै खानुपर्ने‌ भयो । त्यसपछि मैले चिनी ‌चोर्न पनि बन्द गरिदिएँ । त्यस कारण गुलियोले दाँतलाई ‌बिगार्न पाएन । दाँतमा कीरा लाग्न पाएन । २८ असार, २०८२

देउरालीमा बतास चल्यो...

देउरालीमा बतास चल्यो... यसपालिको यात्रा यस्तै भयो । अब अर्को यात्रा या लेखमा भेटूँला । किनकि एउटा यात्रा सक्नेबित्तिकै म अर्को यात्रा पर्खिएकी हुन्छु । जति नै थकान भए पनि एक यात्रापछि अर्को यात्रामा निस्किइहाल्ने जोसजाँगर पलाइहाल्छ । किनकि यात्राले केही नदिए पनि एक खालको ऊर्जा दिन्छ । २४ जेठ, २०८२

जाममा जकडिएसँगै सोचमग्न मन

जाममा जकडिएसँगै सोचमग्न मन अहो ! यो कस्तो व्यस्तता होला ? आफैँसँग आफैँले गफ गर्न पनि यस्तो जाम कुर्नुपर्ने ? हामी मान्छे कति बिग्रिसकेका ? आफूलाई फुर्सदमा राख्नै छोडिसके छौँ । भविष्यका योजनाहरू मस्तिष्कमा गुञ्जायमान हुन थाले । १ माघ, २०८१

गोसाइँकुण्ड यात्राले स्वस्थ छु, चुस्त छु भन्ने भ्रमबाट मुक्त गरायो

गोसाइँकुण्ड यात्राले स्वस्थ छु, चुस्त छु भन्ने भ्रमबाट मुक्त गरायो मलाई लाग्छ, यो एक शाश्वत् सत्य हो– उचाइ बढ्दै जाँदा अक्सिजनको मात्रा कम हुने भएकाले श्वासप्रश्वासमा समस्या देखिन्छ । विभिन्न ‌प्रकाशित रिसर्चलाई आधार मान्दा कुन उमेर,‌ लिङ्ग र कति हाइटमा लेक लाग्छ भनेर ठ्याक्कै भन्न ‌नसकिने रहेछ २९ वैशाख, २०८१

'बोक्सीको घर' हेरेपछि निदाउनै सकिनँ

'बोक्सीको घर' हेरेपछि निदाउनै सकिनँ चलचित्र सकिएपछि मन भारी भयो । त्यस रात साँच्चै खाना खान मन लागेन, फुस्सै निदाइहाल्ने मलाई निद्रा लाग्न पनि निकै बेर लाग्यो । सायद, कलामा यस्तै शक्ति हुन्छ । १७ वैशाख, २०८१

सधैँ हाँसीखुसी देखिने गाउँकी काकी, डाक्टर र अर्जुन मैनालीले राेजेकाे गलत बाटाे

सधैँ हाँसीखुसी देखिने गाउँकी काकी, डाक्टर र अर्जुन मैनालीले राेजेकाे गलत बाटाे हाम्रैवरिपरि कसैले पहिलेभन्दा भिन्न बानी व्यवहार देखाईरहेकाे छ भने कम्तिमा 'के भएको छ ? ठीक त छ नि' भनेर सोध्नुहाेस् । पूर्वमूल्यांकनबिना उनीहरुका कुरा सुनेर सक्दो आड-भरोसा दिनुहाेस् । यति त गर्न सकिन्छ नि । ९ वैशाख, २०८१

सम्झिनुस् त, तपाईंले खुलेर कहिले हाँस्नुभएको थियो ?

सम्झिनुस् त, तपाईंले खुलेर कहिले हाँस्नुभएको थियो ? मंसिरको महिना छ । जाडोले भर्खरभर्खर अकंमाल गर्न आँटिरहेछ । जाडो लागेपछि आमा बेलाबेला एउटा उखानलाई स्मरण गरिरहनुहुन्छ, 'पिटे पनि आमै जाती, पोले पनि घामै जाती । ' १६ मंसिर, २०८०

किन नेपालबाट पलायन भइरहेका छन् डाक्टर ?

किन नेपालबाट पलायन भइरहेका छन् डाक्टर ? महँगीले यसरी आकाश छोइरहेको छ कि यति थोरै आम्दानीमा घरको भान्छा धान्न मुस्किल छ ‌। शिक्षा र स्वास्थ्याेपचार त परकाे कुरा भयो । सरकारले न तलब बढाउँछ, न त भविष्यको कुनै सुनिश्चितता छ । न त लोकसेवा नै खुलाउँछ ‌ । के आधारमा नेपालमै बसिरहने त डाक्टर ? १७ भदौ, २०८०

आमाबाबा, मलाई माफ गरिदिनू

आमाबाबा, मलाई माफ गरिदिनू सुरु गर्न अलि डराइरहेकी छु । अनुभव बाँड्न मन छ, सँगै दोधारमा पनि छु । जे हाेस्, मलाई केही सुनाउनु छ । हुन त व्यक्तिको निजी जीवनमा कैयौँ जटिल उल्झन र अनावश्यक समस्याहरू हुन्छन् । यी सबैलाई व्यवस्थित गर्दै हामीले जीवनका बाटोहरू तय गर्नुपर्ने हुन्छ । १८ असार, २०८०