Shilapatra शिलापत्र - खबरको स्थायी ठेगाना

AIP

AIP

Medhavi

Medhavi

प्रकाशचन्द्र खतिवडा

प्रकाशचन्द्र खतिवडा

प्रकाशचन्द्र खतिवडाका दुई व्यंग्यात्मक कविता

प्रकाशचन्द्र खतिवडाका दुई व्यंग्यात्मक कविता सानो बन्ने रहर छैन ठूलो हुने त सायद पुर्पुरोमा लेखेकै छैन (भाग्यवादको कुरा) कहिले मन्त्री बन्ने लहड चल्छ कहिले जीएम बन्ने कहिलेकाहीँ त यस्तो झोँक चल्छ– सिङ्गो पृथ्वी नै बोकेर चन्द्रलोकको शयर गरूँ । २१ असार, २०८२

बोतल हो क्या जिन्दगी !

बोतल हो क्या जिन्दगी ! १७ जेठ, २०८२

प्रकाशचन्द्र खतिवडाका तीन कविता

प्रकाशचन्द्र खतिवडाका तीन कविता म स्वयम्‌लाई थाहा हुनुपर्ने थियो मेरो वदनामपूर्ण मृत्यु म मान्छेको नाममा जन्मिएको तस्कर भएर सभ्यताको विकासविरुद्ध उभिएको भीषण अवरोधको पर्खालजस्तै थिएँ । ३ जेठ, २०८२

यातनागृह

यातनागृह ढोका थुनेर सत्तोसराप गर चिच्याऊ/रोऊ/कराऊ म सुन्ने छैन तिम्रो चीत्कार म यातनागृहमा छु मलाई यातना दिन मन पर्छ पिनले घोपेर करेन्ट लगाउनु नियमित प्रक्रिया हो १३ वैशाख, २०८२

ओइ च्याङ्बा !

ओइ च्याङ्बा ! ३० चैत, २०८१

गुरु सर (कविता)

गुरु सर (कविता) काँडाले रोक्न सकेन बतासले छेक्न सकेन भेलले बगाउन सकेन मृत्युको आमनेसामने जिस्कँदै मृत्युलाई चुनौती दिने योद्धा हुन् गुरु सर । १६ चैत, २०८१

मेरी आमा

मेरी आमा बुहारीमाथि हुने बुहार्तन बेहोरेर के खाई ? के लाई ? भन्ने कोही नभएपछि मेरै मुख हेरी बाँचेकी हुन् मेरी आमा । २ चैत, २०८१

दर्नाल जेठा बा

दर्नाल जेठा बा दर्नाल जेठा बालाई नियतवश नै अनागरिक बनाइएको छ उनको साथमा नागरिकता छैन नागरिकता दिने निकाय मौन किन ? भूमि आयोग बन्यो भन्छन् दर्नाल जेठा बा भूमिहीन किन ? १७ फागुन, २०८१

प्रकाशचन्द्र खतिवडाका तीन कविता

प्रकाशचन्द्र खतिवडाका तीन कविता न ओठमा मुस्कान छ कलेटी ओठहरू बोकेर कहाँ हाँस्न सकिन्थ्यो र सजिलै ? कालो मुकुटले शिर थिचेको दिन शिर उठाएर कहाँ हिँड्न सकिन्थ्यो र सजिलै ? ३ फागुन, २०८१

प्रकाशचन्द्र खतिवडाका तीन कविता

प्रकाशचन्द्र खतिवडाका तीन कविता मलाई थाहा छ हरेक मान्छे ब्युँझनुपर्छ उत्तेजनाले काला रातका पर्खालहरू भत्काउनका लागि । १९ माघ, २०८१